![]() |
From people in Pasig |
Today is my one year in France. How could I ever forget the day I flew here, It was a mixed emotion of sadness that I left home and excitement to explore my new life,
Nung umalis ako halos pigilan kong wag umiyak, Ay sus! as in I never cried, Until suddenly during my boarding time, I had this notebook in my hand carry, while reading it napansin ko nalang na basta na ko naiiyak, I am so lucky to be love by everybody. Halos kumpleto ang tropa nung hinatid nila ako. Even my family stayed awake hangang makaalis ako.
In fact, the reason that I choose the first flight (early morning at 4am) para madaling magpaalam. Haiz, excited kasi rin ako isa pa un. Kasi first time to fly alone. Eto na pagupo ko sa aking sit, Ang katabi ko walang ginawa kundi umiyak, Ayun di sinabayan ko narin sabay takip ng kumot, sakit sa ulo.
![]() |
Naloka ako ang lawak ng airport |